Dagje shoppen en bezoek aan het plaatsje Calima

Dag, dag,

Gistermorgen hebben we wederom een morgen shoppen ingelast en zijn we naar shopping centre Cosmo geweest. We hebben natuurlijk alleen weer spulletjes voor Juan gekocht, met name wat zwembandjes, bootjes etc. zodat hij veilig kan dobberen in het water. Hij vond het water in het aqua park eerder deze week heel leuk maar toch ook wel een beetje eng. Dus we hoopten dat het hiermee goed zou komen. S'middags na de lunch in het hotel het dan ook maar gelijk uitgeprobeerd in het zwembad. En wat was het geval?! Meneer lag al gauw lekker te slapen in het bootje toen ik bij het zwembad arriveerde. Hij was schijnbaar zo moe dat hij ter plekke in slaap viel door de kleine golfjes. Dus toen hem maar weer voorzichtig opgepakt en terug naar de kamer gegaan, waar we hem in bed hebben gelegd. Hij was ook hier zo weer vertrokken. Dus hebben we er maar een rustig middagje van gemaakt en hebben we zelf ook maar even een middagdutje gedaan. Na het avondeten te hebben gehad en Juan natuurlijk zijn badje weer had gehad hebben we hem weer in bed gelegd. Maar aan slapen had Juan op dat moment natuurlijk geen zin meer. Elke keer als we even niet opletten kwam de kwajongen weer overeind en als we dan zijn richting opkeken liet hij zich gauw vallen. Dit was natuurlijk lachwekkend om te zien en het was dan ook moeilijk om hem vermanend toe te spreken dat hij moest gaan slapen want we konden ons lachen nauwelijks inhouden. Uiteindelijk het toen maar geprobeerd om hem te negeren ,want hij zag dit allemaal natuurlijk als een spelletje. En ja hoor uiteindelijk viel de deugniet pas om 22:30 uur in slaap, net op tijd, zodat wij van de film flight 93 konden genieten.

Vanmorgen wou Juan natuurlijk weer niet wakker worden. Ja, dan had je maar iets eerder moeten gaan slapen he jongen. De wekker liep alweer om 7:00 uur af. Magnolia zou ons ophalen voor een trip naar het ecologisch park in Calima en dat was twee uur rijden. Ondanks dat Juan moeite had om wakker te worden lukte het ons toch om op tijd klaar te staan. Magnolia zou ons om 8:30 uur oppikken. Om 8:30 uur belde ze echter op dat ze er met 9 minuten zou zijn. Om 9:00 uur was ze er echter nog niet. Wij dus al druk speculerend dat er iets gebeurd zou moeten zijn. We zijn toen maar teruggegaan naar de kamer wachtend op een telefoontje van haar.Om 9:30 uur arriveerde ze dan toch nog bij het hotel. Het zullen de Colombiaanse negen minuten wel weer zijn. Voor niets weer zo vroeg opgestaan, ha, ha. Ze verontschuldigde zich en gaf aan dat het de schuld was van de chauffeur van het busje want die zou het allemaal verkeerd hebben begrepen. Ook hier is communicatie dus nog wel eens een probleem. Het verschil is echter dat men er zich hier blijkbaar niet zo druk om maakt en dat het allemaal wel goed komt. Wij als Nederlander zouden gelijk denken van we hadden toch een afspraak om een boottrip te maken en daar stond toch een tijdstip voor? Maar ook dit is geen probleem want de gehele excursie werd gewoon volledig uitgevoerd die dag. Men calculeert dit dus schijnbaar allemaal wel in. Maar goed! Na ons vertrek vanaf het hotel moesten we eerst nog 8 Britten afhalen in een ander hotel die ons zouden vergezellen naar Calima. Na hen te hebben opgehaald zijn we vertrokken richting Calima. Dit plaatsje ligt hoog in de bergen, op ca. 2000 meter, en kenmerkt zich door het ecologische park aldaar en een gigantisch groot meer dat zich tussen twee bergketens bevind. Tijdens de rit naar Calima bleek maar eens weer wat een wegpiraten de Colombianen toch zijn. Ondanks een maximum snelheid van 60km/uur en een inhaalverbod werd dit door nagenoeg iedereen genegeerd. De gids die ons vandaag vergezelde en voor in de auto zat zag alles met lede ogen aan en je hoorde soms wel wat angstige kreuntjes bij hem vandaan komen als we weer een rij vrachtwagens voor bij waren gegaan en er een tiggenligger aankwam voordat we weer naar rechts waren uitgeweken. Dus de chauffeur weer snel naar rechts sturend met aan de linkerkant de hoge bergen en aan de andere kant de diepe afgrond. Ondanks dat, de Colombianen zijn toch bedreven bestuurders, ahum, kwamen we veilig en wel aan bij "Lago Calima". Na een kopje te hebben gedronken in het ecologisch park zijn we in een bootje gestapt en hebben we het meer over gevaren. Wat je hier allemaal ziet is fantastisch. Hele mooie natuur en verscheidene hotels en "bungalow"parken die prachtig zijn aangelegd langs het meer. Na dit spektakel te hebben gezien en ook een speciale plek voor (hele grote) vlinders te hebben gezien zijn we teruggegaan naar het ecologisch park voor de lunch. Het was hiervoor ook de hoogste tijd. Er werd een grote kom soep geserveerd met verschillende soorten aardappelen erin. Dit was heerlijk. Daarnaast rijst met gekookte kip en gebakken banaan gehad. Ter afsluiting nog een kopje koffie gedronken. We zaten na de lunch ook propje vol.
Ten slotte ook nog even door het ecologisch park zelf gelopen en daar de dieren bezichtigd (o.a. een aap, papegaaien, een boa constructor, verschillende soorten vogels, geiten, paarden, etc.). Toen Magnolia een beetje zenuwachtig begon te doen dat we op moesten schieten als we het archeologisch museum nog wilden bezichtigen zijn we met z'n allen maar in de bus gestapt.

Het archeologisch museum was eigenlijk precies zoals we ons voor hadden gesteld. Een hoop oude potten en pannen en graven die duizenden jaren oud waren en waar natuurlijk van alles over was te vertellen. De gids wist wel een half uur te (l..llen) praten over de eerste vitrine (er waren in totaal zo'n tien vitrines) die we bezichtigden. Nicole had het al gauw bekeken en haakte heel snel af onder het mum van Juan ligt in het busje te slapen, misschien is hij alweer wakker (het jochie was zo moe dat we hem maar slapend in het busje hadden achtergelaten, de buschauffeur bleef toch achter). Helaas voor Nicole kwam er echter net een Engelse dame aan die het ook allemaal al bekeken had met de melding dat Juan nog sliep. Dus deze list was niet gelukt. Dan maar een andere list bedenken, dacht Nicole. Oh ik moet zo nodig naar het toilet, oh zo nodig, dus toen was de vogel al heel snel gevlogen. Uiteindelijk na vier vitrines te hebben bezichtigd en naar de verhalen te hebben geluisterd trok ik het ook niet meer en ben ik ook maar weggeglipt. Wat zijn we toch cultuurbarbaren. Musea is toch niet voor ons weggelegd, helaas.
Uiteindelijk stonden er ook nog maar drie "schijnbaar" geinteresseerden te luisteren, dus we waren niet alleen in onze mening.

Toen Magnolia met de overgebleven drie britten toch nog naar buiten kwam, zijn we in het busje gestapt voor de terugreis naar Cali die zeker nog twee uur in beslag zou nemen. Het begon ook al aardig donker te worden. Dit zou ook weer een feest worden. In het donker rijden langs de scherpe bergranden. We zijn echter weer veilig aangekomen in het hotel en al met al kunnen we toch zeggen dat het weer een geslaagde dag was waarbij we veel hebben gezien. Teruggekomen in het hotel zijn we gelijk maar weer aangeschoven bij het diner. Het was per slot van rekening al weer 20:00 uur, dus de kleine moest nodig naar bed. Er werd een heerlijke hamburger met patat geserveerd. Dacht je echter dat Juan er wat van wou eten? Nee hoor, hij wou er alleen maar mee spelen en heeft dan ook nauwelijks iets gegeten. Zal misschien wel komen door de uitgebreide lunch van vanmiddag. Na hem nog even in bad te hebben gedaan, hier had hij ook geen zin in, hebben we hem weer in bed gelegd met het idee dat hij nu toch wel zou willen slapen. En wat schept onze verbazing, zodra hij in zijn ledikant lag begon hij weer met zijn streken. We hebben hem gelijk maar zoveel mogelijk genegeerd en dat heeft geholpen want hij ligt nu heerlijk te slapen en NIcole ligt ook uitgeteld op bed. Ook dat zal wel niets meer worden vandaag.

Ten slotte wil ik nog even melden dat Magnolia ons net nog even heeft gebeld om te melden dat Trudie (onze andere begeleider) vandaag naar het stadje Palmira is geweest om te bekijken of men ons daar versneld verder kan helpen, want in Cali is het geen optie meer want dat kan wel 8 weken gaan duren. Zij heeft een advocaat gevonden die hiertoe bereid is. Het enige nu is nog om de adoptiepapieren van ons uit het paleis van justitie te krijgen en ze op te sturen naar het bureau in Palmira. De verwachting is dat de papieren morgen aan het eind van de dag danwel donderdagmorgen vrij worden gegeven. Dus duim maar even voor ons.

Zo nu zijn jullie allemaal weer volledig op de hoogte.

Groeten,

Bert, Nicole en Juan