Het einde bijna in zicht ?
Door: Nicole
Blijf op de hoogte en volg Bert & Nicole
06 Oktober 2008 | Colombia, Cali
Dag allemaal,
Vandaag is alweer onze zevende week ingegaan! Het valt niet mee om positief te blijven, maar vandaag een klein licht puntje in de hele situatie rondom de procedure.
Wat de staking betreft; deze is nog altijd in volle gang in het hele land, er wordt over en weer veel gepraat, maar daar blijft het dan ook bij. In 1997 is er ook een staking geweest door justitie en die heeft maar liefst 45 dagen geduurd! Persoonlijk denken we dat zij dit aantal voorbij willen streven. Het is en blijft een gek land. De eigenaar , Henriquez, kan dat alleen maar beamen en hij geeft aan dat dit absoluut niet ten goed komt voor het land.
Maar om even op dat lichtpuntje terug te komen;
Zoals eerder is aangegeven zou onze advocaat , Trudy, een persoonlijk gesprek hebben met de rechter. Via een goede kennis die werkt bij het secretariaat bij de rechtbank in Palmira, is er een rechter gevonden die misschien bereid was ons te helpen op korte termijn.
Vandaag is dat gesprek geweest tussen hen. Vanmorgen ( maandag ) belde Magnolia daarover en zij gaf aan dat deze rechter bereid was ons te helpen. Ons dossier heeft zij daarom meegenomen naar haar eigen huis om aldaar naar de stukken te kijken en het te gaan ondertekenen met die oh zo belangrijke handtekening!
Ze kon niet aangeven hoe lang dit gaat duren, maar ze weet in iedergeval dat wij de 19-10 naar Nederland willen vliegen en zoals Magnolia aangaf, zou ze daar wel degelijk rekening mee gaan houden.
Onzeker is of we de vlucht a.s. zondag naar Bogota gaan halen, maar dat was niet zo'n probleem, want in Bogota kunnen de formaliteiten zo geregeld zijn.
Vreemde aan alles is het feit dat het allemaal big secret moet zijn! Zij heeft ons met klem verzocht hier niet met de andere families over te praten, maar ja , hoe moet dat dan als wij wel weg kunnen deze week? Zij zullen ons vragen gaan stellen en daarbij heeft het Zweedse gezin ook Trudy als advocaat!
Dit alles gaan we nog maar eens overleggen met Trudy en Magnolia. Ook onzeker is of er smeergeld betaald moet worden.
Bert en ik gaan ervan uit dat dit wel het geval zal zijn en dat ook de andere families smeergeld moeten betalen, want zo blijft de staking intact , toch? Maar ja, dit kun je gewoon verwachten in een land als Colombia. Wat er nu gaande is , is zeker geen goede reclame voor het land!
Magnolia zal ons vanavond nog bellen als zij Trudy weer heeft gesproken en hopelijk kunnen wij jullie dan definitief het goede nieuws vertellen over de datum van aankomst! Tot zover blijven wij nog even sceptisch!
Tot zover de nieuwe ontwikkelingen.
Wordt vervolgd...
Ondertussen vermaken wij ons nog prima.
Gisteren zijn wij voor de tweede keer naar Buga geweest met de meeste families. De Francaise ging niet mee, omdat haar geadopteerde dochtertje daar geboren is en dat misschien wat angst zou geven voor haar om er terug te keren.
Vandaag een wel hele bijzonder chauffeur, Papita, zie foto!
Het weer was goed, we hebben heerlijk gezwommen in het grote zwembad van het hotel.
De lunch was weer verrukkelijk en de kinderen hebben zich prima vermaakt met het zwemmen en alle speeltoestellen.
's Middags is er nog een bezoekje gebracht aan de kerk. Je weet niet wat je ziet als je daar binnen bent! Wat een mensen!!! Is heel bijzonder. Het leek wel een beetje op een zwarte kerk met gospelmuziek. De mensen staan te swingen in de kerkbanken. Er was niet eens plek genoeg voor iedereen, mensen stonden allemaal in de gangpaden.
Je wordt er flink aangekeken als je zo als blanke de kerk binnenloopt.
Bert, Juan en ik hebben nog even een rondje gelopen op het plein, wilde wat souvenirs inslaan, maar dat was geen succes. Er waren allemaal religieuze souvenirshopjes en ze wilden ons allemaal wat aansmeren. Dus, in plaats van een souvennir dan maar een lekker ijsje! haha!
Terug in de bus viel Juan als een blok in slaap, dit van alle inspanningen die meneer doet overdag!
Tegen 18.15 uur waren we weer thuis.
's Avonds een heerlijk wijntje gedronken bij het diner en hebben we maar even geklonken op het feit dat we alweer 8 jaar getrouwd zijn.
Uiteraard hebben we dat , nadat Juan in zijn bedje lag, ook nog wel een paar keer gedaan. We waren allebei goed gemutst en gingen van het positieve uit morgen , als Magnolia ons gaat bellen!
Ondertussen was het al wel half 2 geworden, waardoor wij toch maar besloten naar bed te gaan, want elke morgen is het weer vroeg dag!
Met een zeer goed gevoel lagen we in ons bed en vielen ( door al die borrels) al snel in slaap. haha!
Met een beetje nadorst stonden we vanmorgen iets later op als anders, het was al 8.55 uur. Juan lag ook nog lekker te snurken. Dus daar hebben we direct maar van geprofiteerd!
De zon practig aan het schijnen en er was geen wolkje aan de lucht, dus dit moet gewoon een goede dag worden met goed nieuws, zo dachten wij...
We besloten direct maar te gaan zwemmen.Het was heerlijk rustig bij het zwembad met alleen de Francaise en haar dochtertje. Juan kan het prima vinden met dat meisje, we hadden geen kind aan hem.
Intussen kwam er weer een Zweedse familie binnen in het hotel. Zij hebben 2 oudere kinderen en zijn hier voor een rootsreis.
Tegen 11.00 uur belde Magnolia en vertelde ons haar verhaal, wat we zojuist al hebben beschreven.
Het gezegde "voorbeeld doet volgen" ging letterlijk op, want alle families kwamen ineens poedelen. Dan wordt het zwembad ineens wel heel erg klein hoor!
Maar ja, het weer nodigde ook echt uit.
Na de lunch was Juan zo moe dat hij direct in slaap viel.
Van het mooie weer was nog maar weinig over, want het begon erg hard te onweren en te regenen.
Bert en ik besloten ook even te gaan liggen, want die nachterlijke uurtjes deden ons ook parten spelen.
Ook wij vielen als een blok in slaap en werden wakker van het gebons op de deur. Stond een van de kindjes van het Duitse gezin te bonzen!
En we sliepen nog zo lekker! maar ja, het was al 15.45 uur, dus ook wel tijd om op te staan.
Juan werd even later ook wakker.
We wilden nog even naar de supermarkt lopen, maar hadden er geen zin aan , dus dat doen we morgen wel weer. De rest van de middag lekker geluierd , gelezen en met Juan gespeeld.
Juan heeft zich nog even ingezet als kapper en als pedicure, dus moeders loopt er weer fatsoenlijk bij! haha!
Nou, ik stop ermee.
Juan is weer bezig met tijd rekken , dus we moeten even in actie komen! haha!
Veel liefs van ons!
Vandaag is alweer onze zevende week ingegaan! Het valt niet mee om positief te blijven, maar vandaag een klein licht puntje in de hele situatie rondom de procedure.
Wat de staking betreft; deze is nog altijd in volle gang in het hele land, er wordt over en weer veel gepraat, maar daar blijft het dan ook bij. In 1997 is er ook een staking geweest door justitie en die heeft maar liefst 45 dagen geduurd! Persoonlijk denken we dat zij dit aantal voorbij willen streven. Het is en blijft een gek land. De eigenaar , Henriquez, kan dat alleen maar beamen en hij geeft aan dat dit absoluut niet ten goed komt voor het land.
Maar om even op dat lichtpuntje terug te komen;
Zoals eerder is aangegeven zou onze advocaat , Trudy, een persoonlijk gesprek hebben met de rechter. Via een goede kennis die werkt bij het secretariaat bij de rechtbank in Palmira, is er een rechter gevonden die misschien bereid was ons te helpen op korte termijn.
Vandaag is dat gesprek geweest tussen hen. Vanmorgen ( maandag ) belde Magnolia daarover en zij gaf aan dat deze rechter bereid was ons te helpen. Ons dossier heeft zij daarom meegenomen naar haar eigen huis om aldaar naar de stukken te kijken en het te gaan ondertekenen met die oh zo belangrijke handtekening!
Ze kon niet aangeven hoe lang dit gaat duren, maar ze weet in iedergeval dat wij de 19-10 naar Nederland willen vliegen en zoals Magnolia aangaf, zou ze daar wel degelijk rekening mee gaan houden.
Onzeker is of we de vlucht a.s. zondag naar Bogota gaan halen, maar dat was niet zo'n probleem, want in Bogota kunnen de formaliteiten zo geregeld zijn.
Vreemde aan alles is het feit dat het allemaal big secret moet zijn! Zij heeft ons met klem verzocht hier niet met de andere families over te praten, maar ja , hoe moet dat dan als wij wel weg kunnen deze week? Zij zullen ons vragen gaan stellen en daarbij heeft het Zweedse gezin ook Trudy als advocaat!
Dit alles gaan we nog maar eens overleggen met Trudy en Magnolia. Ook onzeker is of er smeergeld betaald moet worden.
Bert en ik gaan ervan uit dat dit wel het geval zal zijn en dat ook de andere families smeergeld moeten betalen, want zo blijft de staking intact , toch? Maar ja, dit kun je gewoon verwachten in een land als Colombia. Wat er nu gaande is , is zeker geen goede reclame voor het land!
Magnolia zal ons vanavond nog bellen als zij Trudy weer heeft gesproken en hopelijk kunnen wij jullie dan definitief het goede nieuws vertellen over de datum van aankomst! Tot zover blijven wij nog even sceptisch!
Tot zover de nieuwe ontwikkelingen.
Wordt vervolgd...
Ondertussen vermaken wij ons nog prima.
Gisteren zijn wij voor de tweede keer naar Buga geweest met de meeste families. De Francaise ging niet mee, omdat haar geadopteerde dochtertje daar geboren is en dat misschien wat angst zou geven voor haar om er terug te keren.
Vandaag een wel hele bijzonder chauffeur, Papita, zie foto!
Het weer was goed, we hebben heerlijk gezwommen in het grote zwembad van het hotel.
De lunch was weer verrukkelijk en de kinderen hebben zich prima vermaakt met het zwemmen en alle speeltoestellen.
's Middags is er nog een bezoekje gebracht aan de kerk. Je weet niet wat je ziet als je daar binnen bent! Wat een mensen!!! Is heel bijzonder. Het leek wel een beetje op een zwarte kerk met gospelmuziek. De mensen staan te swingen in de kerkbanken. Er was niet eens plek genoeg voor iedereen, mensen stonden allemaal in de gangpaden.
Je wordt er flink aangekeken als je zo als blanke de kerk binnenloopt.
Bert, Juan en ik hebben nog even een rondje gelopen op het plein, wilde wat souvenirs inslaan, maar dat was geen succes. Er waren allemaal religieuze souvenirshopjes en ze wilden ons allemaal wat aansmeren. Dus, in plaats van een souvennir dan maar een lekker ijsje! haha!
Terug in de bus viel Juan als een blok in slaap, dit van alle inspanningen die meneer doet overdag!
Tegen 18.15 uur waren we weer thuis.
's Avonds een heerlijk wijntje gedronken bij het diner en hebben we maar even geklonken op het feit dat we alweer 8 jaar getrouwd zijn.
Uiteraard hebben we dat , nadat Juan in zijn bedje lag, ook nog wel een paar keer gedaan. We waren allebei goed gemutst en gingen van het positieve uit morgen , als Magnolia ons gaat bellen!
Ondertussen was het al wel half 2 geworden, waardoor wij toch maar besloten naar bed te gaan, want elke morgen is het weer vroeg dag!
Met een zeer goed gevoel lagen we in ons bed en vielen ( door al die borrels) al snel in slaap. haha!
Met een beetje nadorst stonden we vanmorgen iets later op als anders, het was al 8.55 uur. Juan lag ook nog lekker te snurken. Dus daar hebben we direct maar van geprofiteerd!
De zon practig aan het schijnen en er was geen wolkje aan de lucht, dus dit moet gewoon een goede dag worden met goed nieuws, zo dachten wij...
We besloten direct maar te gaan zwemmen.Het was heerlijk rustig bij het zwembad met alleen de Francaise en haar dochtertje. Juan kan het prima vinden met dat meisje, we hadden geen kind aan hem.
Intussen kwam er weer een Zweedse familie binnen in het hotel. Zij hebben 2 oudere kinderen en zijn hier voor een rootsreis.
Tegen 11.00 uur belde Magnolia en vertelde ons haar verhaal, wat we zojuist al hebben beschreven.
Het gezegde "voorbeeld doet volgen" ging letterlijk op, want alle families kwamen ineens poedelen. Dan wordt het zwembad ineens wel heel erg klein hoor!
Maar ja, het weer nodigde ook echt uit.
Na de lunch was Juan zo moe dat hij direct in slaap viel.
Van het mooie weer was nog maar weinig over, want het begon erg hard te onweren en te regenen.
Bert en ik besloten ook even te gaan liggen, want die nachterlijke uurtjes deden ons ook parten spelen.
Ook wij vielen als een blok in slaap en werden wakker van het gebons op de deur. Stond een van de kindjes van het Duitse gezin te bonzen!
En we sliepen nog zo lekker! maar ja, het was al 15.45 uur, dus ook wel tijd om op te staan.
Juan werd even later ook wakker.
We wilden nog even naar de supermarkt lopen, maar hadden er geen zin aan , dus dat doen we morgen wel weer. De rest van de middag lekker geluierd , gelezen en met Juan gespeeld.
Juan heeft zich nog even ingezet als kapper en als pedicure, dus moeders loopt er weer fatsoenlijk bij! haha!
Nou, ik stop ermee.
Juan is weer bezig met tijd rekken , dus we moeten even in actie komen! haha!
Veel liefs van ons!
-
07 Oktober 2008 - 05:28
Pa En Ma Van Gils:
Hallo Kinderen.
We hopen dat je gelijk hebt dat het einde nu snel in zicht is.Het heeft nu lang genoeg geduurd. Gelukkig vermaken jullie je wel als het mooi weer is.De foto's zijn ook weer mooi. We wachten in spanning af. Tot het volgende berichtje en veel liefs. Groetjes. -
07 Oktober 2008 - 05:46
Milou:
goedemorgen.
ik heb met mama jullie berichtje weer gelezen en hoop dat jullie ECHT over 10 dagen weer naar nederland komen vliegen.
ik hoop dat juan een dikke jas heeft want het word kouder hier haha (bij jullie is het nog mooi)
veel liefs milou -
07 Oktober 2008 - 06:59
Monique:
Lieve Bert Nicole en Juan.
Iedere keer als ik de computer aanzet hoop ik toch dat er een keer een einde aan dit drama komt. Ik ga een kaarsje voor jullie branden!(mijn oma deed dit altijd, volgens haar hielp dit. En we doen alles wat maar een beetje kan helpen)
Als ik de foto's bekijk is Juan al helemaal jullie mannetje die heel gek is op zijn vader en moeder, en dat is en blijft heel vertederend om te zien. Hier gaat alles nog steeds door in dit kikkerland, dus ik pak de stofzuiger, en wens jullie heel veel succes en een dikke kus van de Vleerbosjes. -
07 Oktober 2008 - 07:33
Anneke En Iwan:
Nou eindelijk iets postiefs over de procedure te lezen.Ma belde me gisteren avond nog op dat zij het van Men.Elschot gehoord had, dat er misschien een rechter gevonden was die het voor jullie in orde wou maken,nou daar hebben jullie dan ook lang genoeg op gewacht.En toch blijf ik het maar een raar gedoe vinden daar in Columbia.Leuke foto`s weer die jullie op de site geplaatst hebben,maar ik mis de laatste tijd wel een nieuw filmpje hoor:)(stille hint).Groetjes en geniet van jullie (hopelijk)laatste week.Anneke en Iwan -
07 Oktober 2008 - 09:33
Marian Van Gils:
Je zou haast zeggen dat je er een boek over kunt schrijven. We zijn hier in Nederland vaak ontevreden over allerhande regeltjes en wetten die de overheid voor ons in het leven roept. Maar als ik jullie verhalen zo hoor dan mogen we hier eigenlijk nog niet klagen. Als je jullie verhalen leest dan kom je soms op een punt dat je denkt; Nu kan het toch niet nog erger! Het blijft maar door gaan en er gaat eigenlijk weinig zoals gepland. Zolang je maar in je achterhoofd houdt dat je weet waar je het voor doet kun je de moed er nog wel inhouden.
Als jullie straks met z'n 3tjes terug zijn in Nederland is de familie niet met 1 maar met 2 kids uitgebreid. Er is sinds vorige week woensdag nl. nog een nichtje bij in de familie. Niek en Karin hebben een dochter gekregen. LYNN. Alles gaat goed met de kleine en met mams.
Zo, zijn jullie weer op de hoogte van het laatste nieuws uit het soms koude en regenachtige (vandaag warme 18C) Nederland. -
07 Oktober 2008 - 10:25
Heidy:
bijzondere verhalen elke keer weer......en een erg bijzondere bestuurder....zo wit ook : )
Hee tis te hopen dat het eind in zicht is. Tis mooi geweest hoor. desondanks maak er nog het beste van en tot gauw
-
07 Oktober 2008 - 10:28
OPRA Turbines BV:
Hoi Bert, Nicole en Juan,
We hopen dat het vandaag gaat lukken en wensen jullie veel succes en we duimen voor jullie.
Hartelijke groeten uit Hengelo. -
07 Oktober 2008 - 16:02
Jacco En Yvonne:
Hallo daar! Wat een leuke foto's weer. We hopen dat nu echt bijna het einde in zicht is... Nog gefeliciteerd met jullie trouwdag!
Liefs J,J en Y -
07 Oktober 2008 - 20:34
Patrick En Karen:
Hoi!
Ik hoop echt voor jullie dat het nu snel geregeld wordt! Petje af, dat jullie steeds zo positief blijven. Ik heb een dagtaak aan het lezen van jullie verhalen. Dan komt er weer een...ik heb geen inspiratie... en dan komt er weer een verhaal!! Heel leuk hoor.
Tja, anders heb ik toch niks te doen. Schoonmaken heeft geen zin. We zitten midden in een verbouwing en momenteel zit ik op de bank(het enige meubelstuk in de kamer), ligt het plafond eruit, geen tv, en hebben ze vanmiddag heerlijk zitten hakken in een muurtje(dus het stof dwarrelt overal). Maar ik heb nog internet(voor zolang het duurt). Gelukkig komt het einde in zicht. Ik ben het nu onderhand wel een keer zat, al dat stof. Maar daar weten jullie alles van, toch?
Heel veel sterkte nog en hopelijk komt er snel goed nieuws!
Lieve groetjes, Karen -
08 Oktober 2008 - 09:23
Esther&daniëlle:
Hai luitjes,
Ik zou zeggen, lappen dat smeergeld en als de wiedeweerga terug naar Holland.
Kus van ons
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
